Menstrualna istorija

Menstrualna istorija

Ali prvo, kako su ulošci za jednokratnu upotrebu zavladali indijskim tržištem?

Higijenski ulošci i tamponi za jednokratnu upotrebu danas mogu izgledati kao nezamjenjivi, ali postoje prije manje od 100 godina. Sve do prijelaza u 20. vijek, žene su jednostavno krvarile u svoju odjeću ili, gdje su to mogle priuštiti, oblikovale komade tkanine ili drugih upijajućih sredstava poput kore ili sijena u jastučić ili predmet nalik tamponu.

Komercijalni ulošci za jednokratnu upotrebu prvi put su se pojavili 1921. godine, kada je Kotex izumio celukoton, super-upijajući materijal koji se koristio kao medicinski zavoj tokom Prvog svjetskog rata. Medicinske sestre su ga počele koristiti kao higijenske uloške, dok su neke atletičarke gravitirale ideji da ih koriste kao tampone. Ove ideje su se zadržale i počela je era jednokratnih menstrualnih proizvoda. Kako se sve više žena pridruživalo radnoj snazi, potražnja za jednokratnim potrošnim materijalom počela je da raste u SAD-u i Velikoj Britaniji, a do kraja Drugog svjetskog rata ova promjena u navici je u potpunosti uspostavljena.

Marketinške kampanje su pomogle daljem razvoju ove potražnje tako što su se uvelike oslanjale na ideju da korištenje jednokratnih proizvoda oslobađa žene od „opresivnih starih načina“, čineći ih „modernim i efikasnim“. Naravno, podsticaji za profit su bili značajni. Jednokratni materijali su zaključali žene u ciklus mjesečnih kupovina koji bi trajao nekoliko decenija.

Tehnološki napredak u fleksibilnoj plastici tokom 1960-ih i 70-ih godina ubrzo je doveo do toga da su higijenski ulošci i tamponi za jednokratnu upotrebu postali otporniji na curenje i jednostavniji za upotrebu jer su plastični stražnji listovi i plastični aplikatori uvedeni u njihove dizajne. Kako su ovi proizvodi postali efikasniji u „skrivanju“ menstrualne krvi i ženskog „stida“, njihova privlačnost i sveprisutnost su se povećali.

Većina početnog tržišta za jednokratnu upotrebu bila je ograničena na zapad. Ali 1980-ih neke od većih kompanija, prepoznajući ogroman potencijal tržišta, počele su prodavati jednokratne proizvode ženama u zemljama u razvoju. Oni su dobili značajan poticaj kada su početkom i sredinom 2000-ih zabrinutost oko menstrualnog zdravlja djevojčica i žena u ovim zemljama doživjela brzi pritisak javne politike za preuzimanje higijenskih uložaka. Inicijative javnog zdravlja u mnogim od ovih zemalja počele su da distribuiraju subvencionisane ili besplatne uloške za jednokratnu upotrebu. Ulošci su bili uglavnom preferirani u odnosu na tampone zbog patrijarhalnih tabua protiv vaginalnog umetanja koji prevladavaju u mnogim kulturama.